Hans Wohlkopf feiert seinen 90. Geburtstag mit vielen Gästen


 


Eine große Geburtstagfeier mit vielen kulturellen Beiträgen wird es am morgigen Freitag, den 21. April in Nordenham geben.

Hans Wohlkopf feiert seinen 90. Geburtstag und viele Kulturschaffende, Freunde, Bekannte und Offizielle feiern mit.

Wir gratulieren schon einmal ganz herzlich.

 

Waschdag

Wat heff ik mi at Kind freut, wenn Mama to Papa sä: „Du möst den Waschketel anböten, Mondag will ik waschen. Dat weer elkmol een Festdag för mi. Hier gung dat um Water, un mit Water kunn ik fein spälen.

Sonndag muss Papa anböten. He weer letzteneens at Heizer lange Johren to See föhrt. De Wäsche harr Mama inweekt. De Ketel stunt in de binnerste Eck von de Waschköök mit Verbindung to den Schosteen. Öwer den Ketel, unner de Holtbalkendääk, trocken Swolken ehre Jungen groot. Dormit at se bäter in un ut flegen kunnen, stunt een Finster ümmer open. Wegen de vääle Schiet, de se fabrizeern, harr Papa een Brett unnert Nest nogelt. Swolken sünd Glücksbringer, un de verdrifft man nich.

Neben den Ketel stund de Pump. Dormit pumpten wi dat Water ut de Zisterne. De leeg unner de Waschköök. Denn weer dor noch’n holten Waschmaschien, Miele, ganz wat moderns. Mit eene dicke holten Stang fischde Mama de dampende Wäsche ut den Waschketel un smeet se in de Maschien. In de Maschien weer to midden in een beweglichet Holtkrüüz mit vääl Löcker drin. Dat holten Binnerwark weer verbunnen mit een lange Stang. Dat weer de Hebel, wo man dat Krüüz mit inne Gang bringen kann. Du kannst di vorstelln, dat de ganze Waschköök vull Nebel weer. De Swolken störden sik dor nich an un futterden ehre ewig smachtigen Jungen.

Mama leet mi af un an ok mol de Waschmaschien bedeenen. Bi dat Hen- und Herbewegen muss ik at lüttje Bödel ümmer dree Trää vorut un dree Trää achterut gohn. Mama weer jo vääl gröter un mokde dat allns ut’n Stand.

Weer de Wäsche noog döörwalkt, denn begunnt dat spölen. Un dat gung nich ohn vääl Water af. Mama trock den Proppen ut de Waschmaschien un dat Water leep no buten. Dat weer wat för mi. Unnert Köökenfinster sochde sik dat Water eenen Weg in den Eddelgraben. Domols weer jo noch nix plaastert, so as nu. Ik boede eenen Diek un versochde dat Water aftofangen un uptostauen. Wenn de ‚Stausee‘ vull weer, leet ik em aflopen un harr mien Spooß doran.

Mit Water un inne Schiet to kleien, weer för mi at lüttjen Holster dat grootste Pläseer.

Abends, wenn in’n Ketel dat Water all’n bäten afköhlt weer, keem de lüttje Schietenkleier dor rin un wurd baadt. No mi harrn de Ollern denn noch ehren ‚Baade-dag‘.
Hans Wohlkopf, 2013