Wo keem de Engel up den Dannenboom? - Hans Wohlkopf
Vor lange Tiet, kort vor Wiehnachten, mokde sik e Wiehnachtsmann up’n Padd to siene Reis, wie he dat all de Johren mokt hett.
He harr ditmol blots Probleme.
Veer von siene Elfen spälden krank, un de Uthülpselfen keemen mit de Produktion nich no. De Wiehnachtsmann kreeg al den Druck to spören, wenn he de Tiet nich inholen kunn. Denn vertellde em siene Fro, dat sik ähre Mudder to’n Besöök ankünnigt harr.
De Sweegermudder harr den armen Wiehnachtsmann just noch fählt!
As he no buten gung, um de Reenderten antoschirrn, markde he, dat dree von de Bester drachtig weern un de annern beiden weern weglopen. Wohen wuss nums. Dat weer ‘ne Katastrofe!
He wull den Släen beloden, man dor brok em een Brett, un de Sack mit dat Speeltüch weer verkratzt! So’n Schiet!
Vergrellt gung de Wiehnachtsmann in’t Huus. He wull sik een moie Tass Tee mit’n ornlich Schuss Rum dorin moken. Woller muss he sik argern. De Elfen harrn den ganzen Buddel utsopen. In siene Raasch glitt em ok noch de Tass ut de Hand un de Schöören un de Tee verdeelten sik öwer den ganzen Footbodden.
Nu geef dat ok noch Arger mit de Fro. Un denn stellde he ok noch fast, dat de Müüs den Wiehnachtskloben anfräten harrn. Vor Wut weer he kort vor’t Platzen!
Dor pingel dat an de Döör. As he nokeek wer dat weer, stunt dor so’n lüttjen Engel mit een banig grooten Dannenboom. De Engel sä ganz liesen: „Frohe Wiehnachten, leewe Wiehnachtsmann! Is dat nich een schönen Dag vandoogen? Ik heff hier’n moien Dann’boom för di. Wo sall ik em henstelln?“
Ssü, un so hett de Traditschon mit en Engel up de Dannenboomspitz begunnen.
Autor unbekannt. Nachvertellt un in’t Butjenter Platt öwersett hett dat Hans Wohlkopf, 2012